எனது உரிமம்

எனது உரிமம்

முகிழ்களாய் உடைந்து
மழையாய் கொட்டுகின்றது
மனசு

விஷம் அருந்திய போதையில்
சவர்க்கார கரைசல் நுரைகளை
வாய் உமிழ்ந்து கொண்டிருக்கின்றது

வியர்க்கின்றது என்னை அறியாத
ஒவ்வொரு புள்ளியிலுமான வேதைனச் சுமைகள்

காலம் பிந்திய உடைவுகள்
அறியாக் கல்லரைகளின்
அவலப் பாதைகளுக்கு
வெளியாகின்றது

தும்பிக்கை வெட்டிய யானையின் மதம்
மதுவருந்திய பேயின் வெறி
இப்படியான மிருகத்தனங்களால்
நொருக்கப்படுவது
எனது உரிமம்

2013.03.07

கவிதை

மீளழைத்தல்

வெள்ளைக் கனவுகளை துரத்திச் சென்று
திரும்பி பார்க்கின்ற போது
கறுத்தச் சிந்தனைகளை
களவெடுக்கின்றது
எனக்கு முந்திய ஒரு பூனை

நானோ எனது கனவுப் பைகளை
மீள அழைத்துக் கொண்டு
களைகிறேன்